Onbeschoftheid met een "IJsthee" in de hand.

Onbeschoftheid met een "IJsthee" in de hand...
Vervolging op: "Autonomia, mi culo!!"
Het lijkt me duidelijk, dat jullie eerst het vorrige verhaal moeten lezen voordat je dit begrijpt. Ook zal ik een kleine flashback geven. zzzzzzzzzzoef... (terug in de tijd)

De volgende dag, als vroege vogels om 8uur opgestaan, om een WARME douche te nemen. En naar Brasilië te gaan. De vrolijke vriend ging mee tot aan het plaza van Corumbá, ook tot aan daar weer alles betaald. Adressen uitgewisseld en gedag gezecht.
Ik ging verder naar de policia federal voor een nieuw stempeltje in m´n paspoort. M´n busticket geregeld en...
het dorpje ingegaan. Ik kon ook de bus van 11:30 pakken maar corumbá zag er zo leuk uit in het donker (gister) dus ik had zoiets, laat ik dit dorje eens overdag bekijken. zodoende had ik de bus van 6uur (´s avonds) geboekt.
Corumbá klein gezellig en knus dorpje dat gelegen licht, zoals jullie weten, aan het Pantanal. dat is het grootste zoetwatermoeras ter wereld.
Nu maar weer verder. Corumbá eigenlijk niet zoveel uitgevoerd, gewoon heerlijk om te lopen door dit soort stadjes, gehuchtjes. Rond een uur om 3 geluncht, brood met tonijn, uit de supermarkt met, IJSTHEE!! Goddelijk, kreeg het er helemaal slap van. Dit klinkt misschien heel gek, maar normaal als het in Nederland lekker weer is, ga je wel eens naar het terrasje toe, nou hebben ze in Cusco geen terrasjes maar wel lekker weer (overdag). En dan neemt men, zoals ik, die op dat moment geen trek in bier hebben, gewoonlijk, een ijsthee. Het nadeel treft ons echter in landen als Peru, Ecuador en Bolivia, dat daar zoiets niet bedent is en dat men automatisch, ja dat moet, op het bier overmoet gaan.
mááárrrr... hier in Brasilië hoeft dat niet meer, want hier is ijsthee!! Heerlijk, goddelijk, verukkelijk, Lipton Icetea...
Zo ging de tijd een beetje voorbij, rustig aan het water van het Pantanal gezeten, mensen bekeken, Portugeense woord voor gracias geleerd. Lastig is dat. Ik ben zo gewend om gracias te zeggen, dat ik zelfs nadat ik heb gevraagt, "Wat is gracias in het portugees?" "Obrigado." Is dan hun antwoord. Dat ik: "Obrigado, gracias." zeg. Vreselijk zolang een andere taal. Overigens is Portugees, deze in Brasilië, veel mooier dan Spaans, waardan ook. Het is veel rustiger en zachter met golvende bewegingen.
De tijd ging zo dus een beetje voorbij. Om half 6 maar naar het busstation gegaan, ruim op tijd. Om de bus naar São Paulo te nemen. Wouw, de bussen zijn hier echt goed, en de wegen rijden lekker. Geen gehotseklots. Je zit in een stoel die perfect naar je lichaam staat. Alleen geen tv, naja jammer dan, heb me muziek. Alles ging goed, totdat de politie zig er mee ging bemoeien. Normaliter doet de bus er 20 uur over maar, dacht de politie, laten we eens 5 stoppen voor deze bus maken waar we elke keer de zelfde Boliviaan er uit halen om z´n tas te controleren. Maar die verdomde politie is hier helaas nog even stom als overal in dit continent. Het is toch heel logisch dat, als er de eerste keer niks gevonden is, ok, een tweede check kan ook nog. Maar daar vinden ze ook niks, dat die gozers niks heeft!! Aaargrh... communiceer met elkaar!! Dat scheeld ons dan drie uur, want inplaats van 20 uur, deed de bus er nu maarliefst 25 UREN over. Stink Brasilianen...
Hoewel, ik zeg wel stink Brasilianen maar ik mag ze natuurlijk niet met Peruanen of (erger nog) Bolivianen vergelijken. want alleraardigst zijn ze zeer zeker. En dat is iets wat ik niet meer gewent ben. na 25 uur in een bus te hebben gezeten, had ik nog geen hostel, dan maar naar de informatiebalie, daar in m´n Spaans me zelf duidelijk proberen te maken. Sabes un hostel cerca el centro? Sturen ze me naar het centrum, met me backpack, daar maar aan agenten gevraagt (eentje sprak een beetje Engels!!) en die zijden, niet hier, veelst te gevaarlijk. Eentje kende wel een hotel. Ok, moet maar wij wachten op de metro (daar was ik mee naar het centrum gegaan) daar stond ook een man die Engels kon (Brasiliaan, wonend in u.s.) die bij de zelfde halte er uit moest en mij geholpen heeft in het hotel een kamer en alles te krijgen. Super vriendelijk allemaal, dat ben ik echt niet meer gewent. Net zoals je denkt dat je in een pizzatentje een pizza gaat eten. Geef mij de pizza maar, en ik begin te schansen. Maar daar was het zo netjes dat ze de pizza elke keer kwamen opscheppen. ik stond er versteld van te kijken. Wow... beschaaftheid, het bestaat dus wel.

Mijn vriendelijke vriend Negro heeft mij natuurlijk verteld dat Skol hét bier van Brasilië is. Maar er zijn ook nog andere soorten, zoals Kaiser. Dus ben ik 'Kassa' gaan spelen, en heb ik een vergelijkend waren onderzoek gedaan tussen deze twee bieren. Het eerste puntje was voor kaiser, duidelijk. Veel goedkoper. maarja, dan nu de smaak. gadverdamme iel... neus dicht en opdrinken dan maar. Gelukkig hebben we de Skol nog. Je begrijpt het al, Skol is de winnaar van deze twee, met stip! het is alsof je Oranjeboom met Heiniken vergelijkt.
De volgende dag moest ik het hotel uit, ze hadden maar ruimte voor één nachtje, dus spullen gepakt en op zoek naar een nieuw hostel. het centrum is best gezellig beetje rondgelopen, kleren bekeken, e.d. Geïnternet, vorrigverhaaldje gemaakt maar geen hostel kunnen vinden, naja dacht ik. geen hostel dan maar meteen door, want hier kon ik nog maar aan 1 ding denken, en dat was dit liedje:


Woh-ho-oh-oh, when my baby
When my baby smiles at me I go to Rio
De Janeiro
I'm a Salsa fellow
When my baby smiles at me
The sun'll lightens up my li-ife
And I am free at last, what a blast