¡Que te vaya bien!

Pff… het zit erop mensen, het “Laatste (avond)Verhaal”, ik keer terug naar Nederland…

Na ruim 8 maanden keer ik terug op Nederlandse bodem. Veel heb ik wel geleerd in mijn tijd, hier in Latijns Amerika. Zoals “zelfstandigheid” Spaans en mischien wel het belangrijkste, nog maals, dat ik leraar wil worden.
Ruim 5 maanden heb ik vertoefd in de altijd gezellige Inka hoofdstad Cusco, waar genoeg te beleven viel. Hier heb ik twee hele liefe meisjes ontmoed, Nina&Sofia, dé Belg Thomas (alle respect voor deze jongen, als Belûg) en twee mafketels, Robertito en Casparin, uit Utrecht (de provincie). Zonder deze mensen was het vast heel anders gelopen met min verblijf. Hoefde ik bijvoorbeeld niet naar het ziekenhuis of de politie te gaan. Had ik geen stamkroeg als “La Caretta” gehad en kon ik nu waarschijnlijk de Salsa, Samba en Tango dansen, waardoor ik misschien nóg wel meer meisjes had verleid.
Maar dat is allemaal niet zo, want met deze jongens héb ik een hele leuke tijd gehad, hébben wij een stamkroeg gehad met heel veel lol. Kennen meer Nederanders deze kroeg, die wij hierheen geleid hebben met onze mooie verhaaldjes.

Mijn verblijf in Cusco weten jullie alles af, ook dat ik met Johan Cas en Rob naar het noorden ben gegaan. En terug naar cusco met “andere” Cas. Maar dat is niet het enige geweest. Ik ben verder gereist, via La Paz naar Santa Cruz. Bij Corumba, Brasilië in naar São Paulo en Rio oooh... Rio, dat was echt geweldig. Heerlijk aan het zon zee en strand gelegen met een minimaal temperatuur van ruim 20 graden (´s avonds).
Doorgetrokken naar het westen, de watervallen van Iguasu, die zijn echt geweldig, het mooiste wat ik heb gezien, afgezien van de (I) maar echt geweldig mooi, wat een gevaarte was dat zeg. Supervet.
Huppa door naar Buenos Aires, Overstap naar Montevideo. Daar twee vrolijke, tijdens de Inka Trail ontmoette Uruguasos opgezocht, veel lol meegemaakt en dit stadje bekeken, is eigenlijk niet zoveel aan. De Uru´s zijn eigenlijk ook wel triest, ze hebben ooit in het verleden twee maal de wereld beker (´30 en ´50) en twee maal de O.L.- voetbal (´24 en ´28) gewonnen. Daar mogen ze natuurlijk trots op zijn. Maar on nou te zeggen dat ze nog steeds goed zijn, nee. Maar het blijft elke keer, als je met ze praat, over voetbal (zoals gewoonlijk in LA) Amsterdam 1928 gaan en dat ze ooit twee keer wereldkampioen zijn geworden.
Al met al, wel gezellig. En door naar BS AS, of te wel Buenos Aires, Dé Hoofd-(met hoofdletter H)stad van Latijns Amerika, geweldig mooi, net als Argentinië zelf, daarvoor wil ik zeker terug komen.
En dan op weg terug, *diepe zucht* Mag ik even een moment stilte voor dit volk...
-I-
-I-
Zo das wel voldoende, meer aandacht moet je ze niet geven, de Bolivianen...
die stomme Bolivianen uit Potisi zijn aan het staken en hadden de weg geblokkeerd. het was dus wachten voor mij wanneer we weer verder kunnen...
na 20 uren in de bus te hebben gewacht, konden we nog niet verder. Dan maar d´r uit en lopen naar de andere kant van de stad hopend dat er bij de andere blokkade wel een bus ging, weg uit Potosi. Deze bewandelde weg was niet zonder risicos, ik en Ineke (Nederlands meisje met het zelfde leed dat Bolivianen heet te koesten had) liepen door boze Bolivianen en werden door een paar zelfs bekogeld met stenen. Achja... je kan zeggen doe normaal, maar helpt toch niet, het blijven Bolivianen.
Uiteindelijk, deze zelfde dag via Oruro in La Paz aangekomen en daar voor het eerst weer na vier dagen gedouched en plat kunnen slapen. Ja, vier nachten in een bus geslapen.
De volgende ochtend wakker, GEFELICITEERD!!!! Wat? Owhja, ben jarig, 20 jaar. Helemaal vergeten. Deze dag proberen om ticked naar Cusco te boeken voor morgen, kan niet, morgen zijn er blokkades en kan je La Paz niet uit, GVD stink Bolivianen. “gelukkig” konden we wel in een uur met een bus mee die naar het “god”vergeten Copacabana (Titicaca) ging en vanaf daar konden we de volgende dag wel weg, zeiden ze. Doen maar. Op de weg een engelse moeder met dochter tegen gekomen, een echte Patsy (absolutely fabolous) erg gezellig. En met hun mijn verjaardag “gevierd”.
Volgende dach zou de bus om 13:00u. Vertrekken, waaren het niet, dat ook de Capacabanaatjes de weg hadden geblokkeerd waardoor wij 8 Kilometer naar de grens moesten lopen om aldaar de bus te pakken, geloof me, dat doe je. BOLIVIA UIT!!!

In Cusco een kort maar gezellige reunie met A gehouden. Helaas wel Pescado gezien en misschien nog wel erger gehoord...

Nu in Lima, Miraflores. Nee, ik wil niet weg. Laat het bier me goed smaken, en jullie goed breed lachen.

Tot morgen.

Mvg,
Steffen Smit